حسن نامـت واحسـن خلق وخویت
خـــــدا پیــداســت در مـرآت رویت
تمام آئیــــنه ی ایـــــزد نمـــــــایی
خــدا می بارد از خُـــلـق نکــویت
فـــروغ روز از نـــــور جمـــــالت
سیاهیِ شب اســت از تار مـــویت
وجـــودت باعــــث ایجـــــاد عـالم
سِــرشتِ آدمی از خــــاک کـــویت
به نامــــت عــرش اعلا شد مُزیّن
مُصفّا شد بهشــت ازرنگ وبویت
تــوآقــــــا وکــــریـم اهــــــل بیتی
که چشم عالمی باشـــد به سویت
حـدیث غـــربت و مظلــومیت بود
به هــر محــفل که دیدم گفتگویت
ز بس مظلـــوم وتنـها وغــریبی!
شریک زنــدگی هـم شـد عــدویت