دعـای نیـــمه شبـهـــایـش اثـر کرد
زبســکه نــاله ازســــوز جگـــرکرد
شهی که رازخود با چــاه می گفــت
بســـوی دوســت آهـنگ سفــر کرد
علی(ع) تا صبح آن شب رانخوابید
به شوق وصل شام خود سحر کرد
ســـــــرود آنگـه اذان آخـــــرش را
خـلایــق را زمـــرگ خـود خـبرکرد
به محـراب عبــادت بســت قــامـت
مجســــم مــرگ خـود رادرنظرکرد
به تیــــــغ نابکار خــود پلــــــیدی
بخون سرعلی (ع)راغوطه ورکرد
کجـا بودی پیمـــــبر(ص) تا ببـینی
(چگونه کافــری شقّ القمـر کرد)
الهی بشـــکند دســتی که آن شب
یتیمـــــان را دوبـــاره بی پدر کرد
ازاین غم «میــرزا»هم تا همیشه
سیه پوشــید وخـاک غـم بسر کرد