در حــــد یــثی از امیــــر مــؤمنـــا ن 

این چنــین آمد خـــطا ب ای مردمان

چــون خــزان آیـد بپــوشــا نیـــد تـن

بــر حــذر با شــیـد از ســــرمای آ ن

کــانچه با جــــا ن طبیــعـت می کــند

می کند با جان مـرد م هـــم همــا ن

هــم بسـوزانـد تـن سبــــــز درخــت

هــم بلــرزانــد تــــن پیـرو جـــــوان

لیـک از بـاد بهـــاران تـــن مپــوش

چونکه میبخشد به تن روح وروان

در بهـا ران تــازه می گـردد زمیــن

در بهــاران زنده می گــردد جهــان