گــوشه ی چشــم تودیـدم به هــوس افتادم

وزپی ات بـــس که دویـدم زنفــــس افتادم

می برد عشـــق تو با خویش مراازهرسو

وقت وبی وقت پی ات عین عسس افتادم

دل به تو دادم وهمـــراه شــدم با عــشّاق

غافــل ازخــویش شدم ازهمه پس افــتادم

تاکه افتاد به سـر حال وهــوای غم عشق

پیش طوفان غــمت خوار،چوخــس افتادم

مرغ دل خواست به شوقت پروبالی بزند

سوخت بال و پر و بیرون قفس  افتادم

عشق پیری که بجنبد،ثمرش رسواییست

عشق جنبید و زچشم همه کس افــتادم.!