غم عشـق تو تا به دل جا گرفت
به یکبــاره دین ودل ازما گرفت

چنان تیرعشقت به جانم نشست
که لرزش وجــودم سـراپا گرفت

به سحـر نگه خـیل مـــژگـان تو
دلـم را به تاراج و یغــما گرفـت

ز حُـــرم نگاهــت دلــم آب شــد
وچشمان من رنگ دریا گــرفت

به دنبال لــیلای چشـمـت ،دلــم
چومجنون ره کوه وصحراگرفت

به امّید وصلت به هر سـو دوید
سراغت زاینـجا و آنــجا گـرفت

رهایت نســازم به هـر قیمـــتی
کنون کآتـش عشـق بالا گـرفت

بگیــرم همـان گـونه دامان تو!
که دامان یوسف زلیـخا گـرفت