(فاء، نام فاطـمه،فیـــض خداست)
وز الف، امّ ابیهــــا،مـــــدّعــا ست
طاء نامش،طاهــره،هـم طـیّیه ست
میم نامش معــنی مهـر و وفــاست
هاء نامش، ترجمان هســتی است
فاطمه،سرّ وجــود،اصـل بقــــاست
فاطمه، یعــــنی زکـــیّه،طـــاهــــره
طیّـبه،کزرجـس وناپــاکی جـداست
آیـه ی تطهیر قرآن فاطـــمه است
فاطمه،کوثربرای مصـــطفی است
فاطمه خیرالنّـــساء عــــالـم است
بهترین همسربرای مرتضی است
او یگانه کفو وهمتای علی است!
امّ بابا و حسین و مجتـــبی است!
فاطمه امّ الکتــــاب خـلـقـت است
فاطمه سرلوحه ی اهل کسا ست
خلقت عالم زیمــن فاطمــه است
فاطمه، هم ابتدا ،هـم انتهـــاست
(میرزا)بس کن که وصف فاطمه
برترو بــالاترازاین گفتـه هاســت

شهادت مظلومانه ی دخت مکرّم نبی اسلام،حضرت صدّیقه ی طاهره،فاطمه ی زهرا،سلام الله علیها

بر همه ی شیعیان ومحبّان آن حضرت، تسلیت باد.

((خسته ام یک لحظه خوابم آرزوست))
لحظــه ای رؤیـای نـــابـــم آرزوست
هــم دلــی آرام وقلـــــبی مطمـــــئن!
فــارغ از رنـــج وعــذابــم آرزوست
بی قـــرار عشــق آن عاشــق کُشــم
از خُــم عشــقش شــرابــم آرزوست
عشق اگرجرم است وعاشق مجرم است!
جـرم بی حــدّ و حســا بــم آرزوست
گـو به قــا ضـی تا ببـرّد حـــکم من!
مجـــرمـم دار وطنـــا بـــم آرزوست
تشــنه ام من تشنـه ی دیـداردوست
بر وصـــــال اوشـــتا بــم آرزوست
خـود نمی دانـــم چه هستم ، کیستم؟
یک معمّــا یــم  جـــوابـم آرزوست!

از غــم عشــق تو طـوفــانی شـدم
آنچـــنان حـالی که مـی دانی شـدم
در هــوایـت مثــل ابــر نـــوبهــار
روز و شـب ازدیـده بـارانی شـدم
دائــم ازعشـقت پریشـان خـاطـرم
مســت و مجنـون وبیـابانی شــدم
عشـق توبیگانه ازخـویشـم نمــود
فـارغ از دیــن و مســلمـانی شدم
تا شـدی مهمـان چشـمم یک نظـر
صـید مـژگـانـت به آ سانی شــدم
مخفی ازچشــم حســـود دیگـران
عاشـق چشمت بـه پنهانی شــدم
تا نگردم شهره همچون عاشقان
دردرون خویــش زنـدانـی شــدم
همچنان شمعـی که میسوزد،زغم
آب گشــتم کم کم و فـــانی شــدم

توگلـواژه ی شعــر نــاب منی
توروح غـــــزل درکــتاب منـی
توآهـنگ موزون شعـروغــزل
تورؤیای شیـریـن خــواب منی
تویی رویـش سبــزانـد یشه ام
که درهرغــزل فتــح باب منی
تویی شـاه بیـت غــزلهـای من
به هرباب فـصل الخـطاب منی
تو پـاکی، زلالی، تو آئیـنه ای
تو روشـنتراز ماهـــتاب منی
قــراردل بی قـــــرارم تویـــی
توتسکــین حال خـــراب منی
تودرخلـوت دل مـراهمــد می
توزیبـا تـــرین انتـــخاب منی

           خوشا بیدوی خوشا آب وهوایش        خنک آب زلال دلـــربایش

           خوشـا بـاغ وبهـاران قشـنگــش       کنار جوی آب دلگـــشایش

           کنــارجوی آب وســایه ی بیــد        زوال از ما نگرداند خدایش

           خوشاوقتی که رودش آب دارد         فزاید لطف دیگر برفضایش

           نـــوای بلبـــلان وشـُر شـُر آب        به همراه نسیم جانفـــــزایش

          سحــر همـــراه با بانگ مؤذّن          صفا بخشد به دل باد صبایش

          سر کـــوه وکنـــــار منــبع آب         چه زیبا منظری در زیر پایش

          به ته بازه زمیــنای زعفرانی           صفای دیگـــــری دارد نمایش

          همه اطراف بیدوی دلپذیراست         نمیدانم بگــــویم از کجــــایش

          ز دولانه و دوچاهــو ودوخک          ولنگ قـــرینی وچشــمه های

          چنان سرسبزوخرم دربهـاران          فرح بخش ودل انگیزه هوایش

         کنارچشمه دوخک چه زیباست          نشستن رو ولنگ دلــــــربایش

         درآنجا سیزده ی نوروزهرسال         زخاطر کی رود عشق وصفایش

         وجود ایـن همه نعمـت گــــوارا         بود بر مـــردمان با وفـــا یـــش

         خــــدایا زاد گـــاه«مــیرزا»را          نگهــــداری نما از هـــر بلایش