خدایا این چه رســـم روزگار است            که بینم هرکسی باغم دچــــار است
ندیدم یک نفر آســــوده خـــــاطــر           به نوعی هرکه دیدم بی قــرار است
نه آســـایش بـــرای مستـــــمندان             نه آرامــش بــَرِ سـرمــایه داراست
نه دارا می بــرد لـــــذّت ز پولش             نه مسکین را به جـایی اعتباراست
نه مأموری به حـــق خویش قانع             نه مســــؤلی پـی انـــجـام کار است
نزول و رانت خواری گشته رایج             ربا ورشــوه خـواری بی شماراست
چه مسؤل وچه مأموروچه مزدور           اســیر پــول ودر بنــــــــد دلار است
تمامی مــی رونــــــد ازراه باطــل            توگـویی این رونـــد روزگــــاراست
خبر هـرگــــــز نـــدارد از پیــــاده            هرآن راکب که برمــرکب سواراست
گمانم حــق کشـــی ودیـن فروشی            دراین دور وزمــانه افتـــــخار است
از این اوضــاع واحـوال مشـوّش            دل آزاد مــــردان در فشـــــــار است
پی اصلاح این اوضاع «مــیرزا»            به  راه مصــلحی چشم انتــظاراست