خلائق جمله از یک گــــــوهــراستـــــند             همه اعضایی از یک پیکـــراستند
همه مخـــــلوق ذات کــــــــــردگـــــارند              ولی در نـــوع خلقـــت فـرق دارند
یکی خوش صورت وسیمین عذاراست              یکی بدشکل وبـدنقـش ونگاراست
یکی خوش خوی و خوش رفتـار باشد               یکی کج خــلق و بــد گفـــتار باشد
یکی خوش صحبت وشیرین کلام است              یکی در نا ســزا گفـــــتن بنام است
یکی طبــــــعی شکــــــر آمیــــــــزدارد              یکی نطــــقی مــــلال انگیـــــز دارد
یکی مرحم به زخــم دیگــــــران است               یکی حرفش همه زخـم زبان است
یکی در هر شرایــــط یار خـــلق است               یکی کارش فقــــط آزار خلق است
یکی در سلک انســــانی بـزرگ است               یکی هم درلباس میش ،گرگ است
حلاصه این تفاوت بی شمــــــار است               که خود این صنعت پروردگاراست
غرض از این تفاوت امتحـــــان است               ملاک برتری ها نفس و جان است
چــــرا بــــر صـــورت زیبــــا بــــنازی               که یک ارزن نــــدارد امتــــــیازی
مگـــر آیات حــق کــــردی فـــراموش               نکردی این سخن آویزه ی گــوش؟
که تقــوایـــش بــود هــرکــس مقـــدم               به در گـــاه خــــدا باشـــد مکـــــرّم