از آتـــش زهـر جفا پا تا سرم سوخت
ازسوززهروجـورهمسرپیکرم سوخت

درزندگی همــرازهـرکس همسراوست
امّا مرا دل از جفــای همسـرم سوخت

زهــرجفـایـش زد شـرربرجسـم وجانم
ازاین مصیبت قلب زهرامادرم سوخت

همچون عمویم مجتبی از جور همسـر
مانند مرغی درقفس بال وپرم سوخت

آخر شریک زنـــد گـــانی قــــا تلم شد
ازجوراین بیـدادگــرپا تا سـرم سوخت

سـرتا بپا آتــش گرفت وســوخت جانم
در نـوبهار زندگی برگ وبرم سـوخت
     #     #     #     #       
زین ماجرا آنگونه آتش از قلم ریخت
کزشعله اش دربیت آخردفترم سوخت