بسکه عشق تو کشــید ازدلــم آرام سـرک

سینه ام تنگ شدوشیشه ی دل خـوردترک

توازاول هــدفــت غــارت دل بــوده ومــن

به تودل دادم ویک ذرَه نکـردم به توشک

آنهـمه عشـق که ابـراز به من می کــردی

به گمـــانم همه نیرنگ وریا بود وکــــلک

عشـق تو داغ دل وقهر توشـــد آتــش دل

می زند زخم دلم را غـــم قهــــر تو نمـک

باورم نیسـت که رفـتـــی و رهــایـم کـردی

وزغـمت ناله برآرم همه شـــب تا به فلک

نکـند دق کنم ازغـصَـه ی هـجــران تــو و

تو بیایی به تمــاشـــا و بگـــویی به درک

            #    #    #  

میروی خوش بـرو،ای عشـق رمیده زدلم

بســـــلامت، بـرو، امَا کـمـــی آرامـــتـرک