درد و رنج من خــبراز ضــعـف جانم می دهد        رنگ و رویم  بوی ایام خــزانم  می دهد

هـــرسـرمـوی سفـــیدم می زنــد بانگ رحـیل         وقت رفــتن را خـبربا صــد زبانم می دهد

شاخه ی خشکم که هرآن از نسیمی بشکند          بیــد لـرزانم که هــر بادی تکـانم می دهد

زورازبازو ونورازدیــده رفت ومــوی ریخت          کمکمک دارد اجل خود را نشانم می دهد

آرزو بسیارو مهــلت نیست چندان ای دریغ          تا به کـی پیــک اجـــل یارب امــانم میدهد

گرمرا حاصــــل شود یکدم وصال  گل رخی          شهــد وصــل او حـیات جــاودانـم می دهد

با تمـــام ناتــــوانی در خـــــزان زنـــــد گی           شــوق وصــل یار نیروی جـوانم می دهد

شورعشق وطبع موزون است واعجاز سخن         کاین حـلا وت را به گفــتاروبیـــانم میدهد