چندی است در هــوایت ازسـرپریده خوابم
چون پیچ وتاب زلفت هرشب به پیچ وتابم

عشـق توخـوابم از سربرد و، قــرارم ازدل
حالم گـــــرفته بد جــورآشفــــته وخــــرابم

چون شمع درفــراقت می سـوزم وخموشـم
از هجـــر تو هــلا کم ،ازعـشــق توکـبا بم

حال وهــوای عشقت رســوای عالـمـم کرد
هرکــس که دیده حالم مجــنون کند خــطابم

بگذارتا بگوید هـرکــس هــرآنچه خـــواهد
دیگــرمرا غمی نیست ،از سرگذ شـته آبم

درآرزوی وصلت گفــتم به شوق وحسرت
شــرح فـرا قـت ای گل با دفــــترو کتــابم