خوشـــــاآن دل که دنبـــال تـوباشد
خوشاآن کس که خوشحال توباشد
خوشاچشمی که غـیرازتو نبیــــند
نظــرگاهــش فقــط خــــال توباشد


نگـــار من فـــدای خـطّ وخالت
فـــدای چشــم وابروی هلالت
زحُســن بی مثـالت کم نگردد
اگریک لحــظه بنمایی جمالت


جمالت را مگر عاشــــق نبودم
ویادرعشق خود صـــادق نبودم
دریغ ازمن چه میداری وصالت
مگـــروصـــل تورالایــق نبودم؟


دلا هرشب بخـــوابم باخیالت
مگر بینم جمــــال بی مثــالت
ندیدم روی توحتــّی به رؤیــا
توکه کشتی مرا خونم حلالت


نگار من فــدای روی ماهت
دل ازمن میبری باهرنگاهت
به ابروی کمان وتیر مژگان
منم صـــید نگاه گـاه گـاهـت


فدای چشــم وابروی سیــاهت
منم مشــتاق یک لحظه نگاهت
ســـرراهــت نشیــــنم تابیـــایی
به دامــانم نشیــند گـــرد راهت