قــد و بالای تو ســرو روان اسـت
رخ زیبــــــا ت ماه آسمــان اسـت
خـم زلفــت کمـــند ودام دلهــا ست
مژه تیراست وابرویت کمـان است
دو چشمان سیاهت چشمه ی فیض
نگاهت دلنـــــواز و مهـربان است
تمام آئیــــــنه ی حســــن وکمـالی
کجا مثـل تو دیگر درجهــان است
نگنجد شــرح اوصا فـت درابیـات
قلم درمانـده از شرح وبـیان است
به هر محفـل شنـــیدم ازتو نامـی
به هرجا ذکر نامت برزبان اسـت
ولی با این همـه حسن وملاحــت
هنوزازچشم من رویت نهان است
بیا کـزآتـش هجـرانت ای دوست
درون سینه ام آتـش فشـان است