غـــم دردل من چه رفت وآمد دارد

درخانه ی دل حضـور بی حد دارد

بد جـوردلـم گـرفــته وبارانی است

انگاربه ســرهــوای مشهـــد دارد

ای آنکه صد گره به نگاهی تـو وا کنی

آیا شود که گوشه ی چشـمی به ما کنی؟

آهـوی دل اسیر هـــوسهــا ست ، آمدم

تا ضا منـش شـوی و ز بندش رها کنی