اگر یارم نه ای بارم چـــرایی؟
اگر گل نیستی خارم چـــرایی؟
توکه مشکلگشای من نبودی!
گــره انــداز درکارم چـــرایی؟

تو که با من ازاول عهـــد بستی
چرا با دیگــــران هردم نشستی؟
توگفــتی با تـو هستم تا همیشه
چرا پس عهدوپیمانت شکستی


تو،اول عـاشـــقی آغـــاز کردی
درعشــقت به رویــم بـاز کردی
مرا خواندی به مهمانی چشمت
در آخر سر بــرایــم نــاز کردی

ازآن روزی که عشقم یاد دادی
دل ودیــــنم هـمه بربـــاد دادی
فکندی درسـرمن شور شیرین
به دستم تیشه ی فرهاد دادی!

تودرعاشق کُشی همـتا نداری

به دل عشق مرا تنــها نداری

توکه هردم دلت بااین وآنست

دگر در دیده ی ما جـا نداری

به زیبایی کسی مثل شما نیست
اگر باشد برای چشــم ما نیست
بغـــیر از دیـــدن روی تو ولله
بسرما را دگرمیل وهوا نیست

به کنج دل نشسته تیر عشـقت
بود بر گردنم زنجیـــرعشــقت
بیاکز عشق تو بیچـــاره گشتم
ندانم چون کنم تدبیـرعشـــقت

دلم از داغ عشــقت پاره پاره
مکش دامن مگیرازمن کناره
بیا جاناکه جان ریــزم بپایت
توکل برخـــدا بی استخـــاره

دلم شد تیــرعـشــقت را نشانه
به سینه مانده داغــت جاودانه
چنان می ســوزم ازداغ فراقت
که آتــش می کــشدازدل زبانه

غــم هجــرت بود داغ دل من
شود وصل توحل مشکل من
خداهــرگزنیـارد آنکه روزی
غـم هجـرتوگــردد قــاتل من

کمـــند زلـف تــودام دل من
رهایی ازکمندت مشکل من
تمام آرزویـم این که روزی
سرکـوی توباشـد منزل من

غم عشقت به جانم ریشه کرده
مرا فــارغ زهــراندیشــه کرده
مگرعشــق تو دارد قصد جانم
که آزاردلــــم را پیــــشه کـرده

غم عشـقت به جانم خانه کرده
چــومرغی دردل من لانه کرده
دلـم ویــرانه وعشق تو مرغی
که منــزل دردل ویـــرانه کرده

چودادی گوشه ی چشمت نشانم
زدی با تیــر مــژگانت به جــانم
زبـرق آن نگاه آتـــــش افـــروز
زدی آتــش به مغــز استخــوانم 

         بسم الله الرحمن الرحیم
یا بنی آدم قد انزلنا علیکم لباسًا یُواری سَوْءاتِکم وریشا ًولباس التّقوی ذالک خیرٌ
                                                                                                                   ( آیه 26 سوره اعراف)
ای فرزندان آدم ما بر شما لباسی فرو فرستادیم که اندام وعورات شما را می پوشاند.که این لباس هم پوشش شما وهم زینت شماست،
واندام شمارا زیباترازآنچه هست نشان می دهد.وبهترازآن لباس تقوی وپرهیزگاری را برای شما مقرر نمودیم.

بنا برنص صریح این آیه ی شریفه،خداوند منان،برای حفظ کرامت وشئونات انسانی،دو نوع لباس معنوی ومادی(ظاهری) معیّن ومقرّرنموده است.
    لباس معنوی ،همان تقوی وپرهیزگاری است که زینت وآرایش روح وروان وموجب رشد وکمال انسان است.
ولباس مادی که وسیله ی پوشش ظاهر وپنهان نمودن زشتی های بدن (عورات)وزینت وزیبایی جسم وتن آدمی است.
لذا به منظور ضرورت حفظ حجاب به عنوان یک حکم  الهی وتکلیف شرعی ،درآیات 30 و31 سوره ی نور،صراحتا ً میفرماید که ای پیامبر؛
قل للمؤمنین یغضّوا من ابصارهم ویحفظوا فروجهم،ذالک ازکی لکم،..................
به مؤمنین بگو:چشمان خود را ازنگاه به نامحرم ببندند وعفّت وپاکدامنی خودرا حفظ کنند که این برای آنها پاکتروشایسته تراست.
وقل للمؤمنات یغضضن من ابصارهنّ ویحفظن فروجهن‌ّ ولایبدین زینتهنّ الاّما ظهر منها والیضربن بخُمُرهنّ علی جیوبهم،ولا یبدین زینتهنّ الّا لبعولتهنّ او آبائهنّ اوآباء بعولتهنّ او ابنائهنّ او ...........
وبه زنان باایمان بگو چشمهای خودرا ازنگاه های هوس آلودبه مردان نامحرم ببندند ودامان خود راخفظ کنند وعورات(سروسینه وگردن)خود رابپوشانند وزینتهای خود را آشکار نسازند،مگرآن قسمت که ظاهروآشکاراست(مانند دست وصورت)،ومقنعه وروسریهای خودرا برسروسینه وگردن بیندازند،وزینت وآرایش خودرا آشکارنکنند مگربرای شوهران یا پدران یا پدران شوهریا پسران و............
آنچه از آیات فوق استنباط ومنتج میشود اینست که انسان،اشرف مخلوقات وافضل موجودات است وازشأن ومنزلت بسیاربالا و والایی برخورداراست،چراکه اوخلیفه ی خدا درزمین است،پس خلیفه ی خدا باید شأن ومنزلت خویش را به بهترین وجه ممکن حفظ نماید.
یکی ازمهمترین جهات حفظ شئونات وکرامت انسانی،رعایت حجاب وعفاف است.
حجاب وپوشش مناسب برای انسان(بویژه زن) به منزله ی حصاروحفاظ برای باغ است .چرا که اگرباغ،حصاروحفاظ مناسبی نداشته باشد؛محصولش ازدزد ورهزن در امان نیست.
مسلّم ومبرهن استکه اگرزن هم حجاب وعفاف درست وحسابی نداشته باشد،ازنگاه شهوت آلود ونظروطمع سوء هوس بازان وشهوت پرستان مصون ودرامان نخواهد بود!!
آری زن باحجاب همانند درخت میوه ی پرثمری است که میان باغ از او مراقبت وموظبت میشود تا محصولش سالم ،ومورداستفاده ی حاص قرارگیرد.
امّا زن بی حجاب مانند درخت بی ثمرِکنارجوی وحاشیه ی خیابان است که همواره در منظرودید عموم قرارداردکه هرکس تواند ،دستی براو برآرد.!!

در ودیــوار با شد حا فــــــظ باغ                           وچادر هــم حجــاب وحافظ زن

نبا شــد گر به دور باغ دیـــــوار                          برد محصول آن رادزد ورهـزن

حجاب زن چنان دیوار باغ است                          که محصولش بود از دزد ایمن

زن،گوهرگرانبها وپرارزشی است که اگردرصدف حجاب وعفاف پنهان شود،همواره برقیمت وارزشش افزوده گشته ومشتریان حقیقی وخاص خریدارش می باشند. واگردورازحجاب وعفاف باشد، بدلی بی ارزش ا ست که به ثمن بخس هم نخرندش.!
زن باحجاب ،زرناب وکالای مرغوب باارزشی است که خریدارش مردان با غیرت وانسانهای با شخصیت هستند. امّا زن بی حجاب جنس بدل وبنجل حراج شدهای است که ازبس زیرو رو ودست مالی شود،یا لهیده وترشیده شده وبه سطل آشغال ریخته میشود ویا مورد استفاده ی احشام وانعام میگردد!!!
وحال ای دختر مسلمان،تو خود انتخاب کن که جزء کدام گروه باشی!
 محجبه وباوقار؛یا بی حجاب وبی بندوبار؟!!!                                                 
وبدان که جوان با غیرت وبا شخصیّت،برای رسیدن به وصال زن عفیفه وپاکدامن،میلیونها تومان هزینه می کند؛صدها سکه طلای ناب مهریه وکابینش میکند،میلیونها تومان خرج عروسی وتالار وآرایشگاه ومجلس ومهمانی میکند،تا عروس،خود را به او نشان دهد.!
اما تو دخترمسلمان،چقدربی ارزش وبی عِرض وقربی که مفت ومجانی خودرا به تماشای عموم می گذاری؟!!!!!!
آیا این است قدرومنزلت تو؟! که فرمود؛ ولقد کرّمنا بنی آدم!!!!
کوآن مقام ومنزلت خلیفة اللهی؟! که فرمود؛انّی جاعلٌ فی الارض خلیفه!!!
وچه شد آن شرافت وکرامتی که،تورا اشرف مخلوقات آفریدنند؟!!!
الم یأن للذین آمنوا اَن تخشع قلوبهم لذکرالله ومانزل من الحق؟!  آیا زمان آن نرسیده که دلهای افراد با ایمان دربرابرذکرخدا وآنچه ازسوی حق نازل شده است، خاضع وخاشع گردد؟!!!!!!!!!!          مگر نفرمود؛ وما خلقت الجنّ والانس الّا لیعبدون ؟

پس کمی به خودآی وبیندیش،که ازکجا آمده ای ؟ آمدنت بهر چه بود؟ به کجا میروی آخر؟ ننمایی وطنت.!!!!!!!!! 

       اِنّا هدیناه السبیل اِمّا شکرا ًواِمّا کفورا ً

درطریق عشق کس عاشقتراز پروانه نیست

عاشق دلداده را فکری به جز جانانه نیست

   بلبل از شوق گلـش یادی زآب ودانـه نیست

(عاشـــــقان روی اوراخانه وکاشانه نیست          مرغ بال وپرشکسته فکر باغ ولانه نیست)

گربه اوعاشق شدی ازخویشتن بیکانه شو

گرشراب عشق خـــواهی راهی میخانه شو

وزخم عشقش بنـوش وباوی هم پیمانه شو

(گراســـیرروی اویی نیست شو پروانه شو          پای بند ملک هستی درخور پروانه نیست)

عاشقان راغــــیرروی اوندیــدن شیوه است

نازجانان را بجان ودل خریــــدن شیوه است

وزشراب عشق جامی سرکشیدن شیوه است

(می گساران رادل ازدنیا بریدن شیوه است        آنکه رنگ وبوی دارد لایق میخانه نیست)

راه عشق وعاشقی همواره پررنج وبلاست

درطریق عشق هر کس پا نهد آخر فناست

رهروان عشق را پیـوسته امید و رجاست

(راه عـلم وعـقل بادیوانگی از هم جداست        بسته ی این دانه ها وین دامها دیوانه نیست)

ایکه لاف عشق داری عشق راپیمانه شو

شیوه ی مستان گزین وعاشقی رندانه شو

درهوای عشق جانان مست شودیوانه شو

مست شو دیوانه شوازخویشتن بیگانه شو        آشنا بادوست راهش غیراین بیگانه نیست)

جان به لب آمدودیگر نفسی نیست مرا

غیر دیدار تو دیگر هــوسی نیست مرا
پرکشم سوی تو زیرا قفسی نیست مرا
(بتو دل بستم وغیر تو کسی نیست مرا            جزتوای جان جهان دادرسی نیست مرا)

دین ودل رفت زدست ازغمت ای ماه جمال
خم شداز بارغــمت ســـروقدم همچو هلال
با نگاهـــی بــبرازدل غـــم وانـــدوه وملال
(عاشــق روی توام ای گل بی مثل و مثال        به خــدا غـیرتودیگرهــوسی نیست مرا)

رفت ازهجــــرتوازدیـده ی من نورولی
نشدم لحــــظه ای ازیاد تومهجـورولی
دلم از داغ تـوشــد لانه ی زنـــبورولی
(باتوهستم زتوهرگــــز نـشدم دورولی            چه توان کرد که بانگ جرسی نیست مرا)

ازهمان لحـظه ی آغـازبه جان توقسم
به تـو دل داده ام وبـاز به جان توقسم
عشق خود میکنم ابرازبه جان توقسم
(پـرده ازروی بیــــنداز به جان توقسم            غــیردیــــدار رخــت ملتــمسی نیست مرا)

دارم ازعشق توای دوست بسرسودایی
بسته ی عشق توام ای همـه ی زیبایی
گرچه دورازنظـــری درهمـه جا بامایی
(گر نبــاشی بــرم ای پـــردگی هرجایی           ارزش قــد س چــوبال مگسی نیست مرا)

غــیردیــدارتوام نیـست به جایی نظری
بجـزازداغ غــمت نیست به جانم اثری
دیـده هـــرگز نکنم باز به سوی دگری
(مده از جنّت وازحـوروقصورم خبری             جزرخ دوست نظر سوی کسی نیست مرا)