مطــربا چنــگی بــــزن بـــــر تاردل

باز گـــو با نــــی دمــی اســـرار دل

مطــربا چنگی نوازوخــوش بخوان

همـنوا شــــو یک نفــس با تــاردل

دل به سیـنه می زند آهنـــگ غـــم

غصّـــه هــــردم میشود ســرباردل

دل غریبــــی می کند با جــــان من

جان به لب گـــرد یــــدم از آزاردل

دلـبری خواهــم که غــم از دل برد

تا بشـــــوید ســــــینه از زنـگاردل

زآتــش دل سیـــنه می سوزد مدام

ترســـــم آخــر زار گــــردد کــاردل

«میرزا» غمخانه ی دل کن خراب

تا نریـــــــزد بـــر ســــــرم آواردل

ای دریغا کاین همه بازو و زور

وین سرِ ِ سر مست از باد غرور

این قد وبالای همچــون سروناز

این رخ زیباتر از سیمــا ی حور

این قـد رعـنا و انــــدام رشــــید

کـزبـلا وچشــم بــد بادا بـــــدور

ایــن سر زلف وبنا گوش لطیف

ایــن خم ابــرو وچشــمان بلــور

ایــن لب خنــدان وگویای سخـن

ایــن دل شیدا وسرشاراز سرور

عاقبت خواهی نخواهی می شود

پیکری بیجان میــان خاک گــور

درمیــان خا نه ی تاریک قبـــر

میشود آخر خوراک مار و مور

ای دوست مـرا دیدن رویت هوس است

باز آ که جهان بی تو برایم قفس اسـت

بی روی تو ای قــرار جــــان و دل من

دنیا همه پیش نظـرم خار و خس است

عمــرم همه در حسـرت دیدار گـذ شت

یک لحظه ی دیدار توام ملتمس اسـت

یک لحــظه اگرمـرا بخوانی به حضــور

خوشتر زتمام عمـرآن یک نفــس است

جان بی تو به لب آمده،غیراز تو،بگو!

کآرام دل ومونـس جانم چه کس است؟

تا چنـــد ز هجــرتو، سخــن باید گفــت

(درخانه اگرکس است یک حرف بس است)

ای قبله ی عاشــقان خــم ابـرویت

وی سعی صفا ومروه ی من کویت

عمری است به گرد کوی تو میگردم

(ترسم که بمیــرم و نبیــنم رویت)

ترســم که به کوی یار راهم ندهند

در جــرگه ی عاشقان پناهم ندهند

روزی که مــرا گـواه لازم بـا شــد

ردم بنمــایند وگواهـــــــم نـد هــند

گیــرم که به کوی یار راهت ندهند

در دایــره ی عشـق پنــاهت ندهنـد

حاشا که به روزحشـراولادعلی(ع)

ازجمــله ی دوستان گواهت ندهنـد

 طـــــا ق ابـروی تو ا ی ماه تماشــا دارد

د یــــــد ن روی تو را د یــده تمنــــا دارد

کشـته ومرده ی ابــروی توام خــرده مگیر

(هرچه ابروی تو عاشــق بکشـد جا دارد)

نیسـت تنها دل دیــــوا نه ی من مجنـونت

هر که بینی به جگـــــر داغ تو لیــلا دارد

یک جهان دل زپی یوسف چشـمت نگران

نه فقــط میــــل وصـا ل تو،زلــــیـخا دارد

هردل مرده که بینـد رخ تو زنـــــده شود

به خـــــدا چشـم تواعجـــا زمسیحــا دارد

ماه وخورشید خجل دربرچشــــمان تواند   

ماه کی رونـــق آن نرگــس زیبــــا دارد؟

نیست درهردوجهان مثل توای یوسف حسن

حســن خوبان همه را چشـم تو تنها دارد