یک لحظه مه روی تو دورازنظرم نیست

جز فکر و خیال تو خیالی به سرم نیست

در قاب نگاهم همه تصویر تو نقش است

جز عکس تو در آینه ی چشم ترم نیست

افسوس که عهد نو جوانی بگذ شت

چون ابر سریع و ناگهانی بگذ شت

نزدیک به نیم قرن از عمر عـزیز!

در بیخـــبری و بد گمانی بگذ شت

گفتم که روی ماهـــــت از پرده کی در آید؟

گفتا تحــــــمـــلی کـــن تا وقـــت آن سرآید

گفتم زمان وصلت کی خواهد آمد ایدوست؟

گفتا که دور هجــــران وقـــتی به آخــر آید

گفتم زمان هجـــران کی می رسد به پایان؟

گفتا مگــــر که فــــرمان از سوی داور آید

گفتم که از فــــراقــــت دل می رود زدستم

گفتا که دل قوی کـــن تا آ نــکه دلـــبر آید

گفتم به شوق وصلت شب تا سحر نخوابم

گفتا که صبــــح امیـد اینک ز خــــاور آید

گفتم که صـــبح آمد وز تو نشـــان نــیامد

گفتا که شب دعا کن تا صـــــبح دیگر آید

گفتم که « میرزا» را کی برحضورخوانی؟

گفتا رسد زمانی کاین غـــصه هم سر آید

ای یار سفــــر کــرده نـــدانــــم به کجایی

جان بی تو به لب آمده پس کی تو میایی

ای یوسف زهــرا نظــــری کن به محبان

دیگر نبـــود بیـــش ازیـــن تاب جـــدایی

چیـــزی نشود کم زتو ای پادشــه حـسن

گر گــــوشه ی چشمی به محبان بنمایی

جـــــام دل ما از می عشــق تو لــبا لـب

در جـــانی و از دیده ی ما دور چرایی؟

هر جمـــعه بـــرای فرجت ندبه بخوانیم

شاید که تو از پـــرده ی غیبت بدر آیی

از هجر تو و طعنـه ی دشمن دل یاران

خون گشته چرا ای گل نرگس تو نیایی

ما منتظــر و گوش به هنگام ظهــوریم

کز جانب کعـــبه بــرســـد از تو نــدایی

جز عشق تو و مهر تو ویادتو ایدوست

دیگر نبـــود در ســر ما حال و هـوایی

به راهت هفتـــــه را چشم انتظارم            به عشقت جمعه ها را می شمارم

تمام هفته فکــر و ذکرم این است             که صــبح جمعــه می آید نگا ر م

نشیـــنم همصــــدا با خیل یار ا ن            « بیا یابن الحسن » باشد شعارم

بیا ای یوســف زهـــرا که بی تو             نباشد دیگر آ ر ا م و قـــر ا ر م

نباشد بیش ازینم تاب هجـــــران             بیا ای یـوسف زهــــرا تبـــا ر م

اگر یک جمــعه مهـمانم تو باشی              نثــــارت می کــــنم دار و ندارم

قبول از « میرزا » بنما زاحسان            به یادت هــرغــزل که می نگارم