با اهل دلی خلوتی داشتیم،

فضولی وارد شد ومثل پیامهای بازرگانی مزاحم حالمان گردید وگفت :

معذور! خواست چیزی بگوید ،

که گفتم ؛

چه معذ ور و چه ما مورآمدی تو

به هرصورت چه بد جورآمدی تو

زدی بر هم صـــفای خلـــــوت ما

هما لا از کدام گـــــــورآمدی تو؟

 هر چند سفیدی و سیاهی ای عکس

 بر فصل جوانی ام گواهی ای عکس

 من پیر شدم ولی  جوان  ماندی  تو

 حقا که رفیق  نیمه راهی ای عکس

گردان به مدار چار وهشتی ای چرخ

بســـــیار که آمــدی گذــــتی ای چرخ

افسوس که عــمر من به پایان بردی

بروفــق مراد من نگشـــتی ای چرخ

 خواهی زمسیر حق نگردی گمراه

با قلب سلــیم و با ضمـــــیری آگاه

پیوسته بگو به صوت وآوای جلی

لا حــــــول ولا قــــــــــوة الا با لله

ای که بر شهـــر عـــلوم نــبوی در هســتی          اشـــرف خـــلق خــدا بعـد پیمـــــبر هستی

عـــالم از یمن وجــــود تو بنا گــردیده است          گردش چـرخ فلک را تو چو محور هستی

کعـــبه از مولد تو منـــزلت وحـــرمت یافت          زین جهت برهمه مخلوق جهان سرهستی

دیـــن احمـــد که بـود خــاتـم ادیـــان خـــــدا          برمحـیطـــش هـمه جا هـاله ی انورهستی

فاتــــح خیـــبری وغـا لـب احــزاب و احـــد          اســــداللــهی وهــــم حیـــدر صفــدر هستی

از ولای تــو شـــــود دـین محـــــمد کــــامل           شافــــع امت او درصــف محـــشر هستی

ره به جنـــت نـــبرد هــرکه محــب تـو نـشد          قـاســم جنـــت وهـــم ســاقی کوثر  هستی

از ازل بــوده ای وتا به ابــد خــــواهی بود          ظاهــرو باطـــن وهـم اول وآخــــرهســتی

همه عشاق جهان از خم غشقت سرمست          که تودرعشــق وصفا جلوه ی دیگرهستی

(میرزا) درعجـب از گفـته ی حافظ که ندید         «ازصدای سخن عشق تو خوشتر هستی»