شب قدر است گرقدرش بدانی
نباشد بهــــتراز امشب زمانی
زمان وصل دلـداراست امشب
بیا کـــز کـــاروان دل نمــانی

شب  قدرم همش یاد تو بودم

بیادت مصحف دل را گشودم

توبودی تا سحرنقش ضمیرم

به عشقت عشق وعرفان میسرودم

دعـای نیـــمه شبـهـــایـش اثـر کرد
زبســکه نــاله ازســــوز جگـــرکرد
شهی که رازخود با چــاه می گفــت
بســـوی دوســت آهـنگ سفــر کرد
علی(ع) تا صبح آن شب رانخوابید
به شوق وصل شام خود سحر کرد
ســـــــرود آنگـه اذان آخـــــرش را
خـلایــق را زمـــرگ خـود خـبرکرد
به محـراب عبــادت بســت قــامـت
مجســــم مــرگ خـود رادرنظرکرد
به تیــــــغ نابکار خــود پلــــــیدی
بخون سرعلی (ع)راغوطه ورکرد
کجـا بودی پیمـــــبر(ص) تا ببـینی
(چگونه کافــری شقّ القمـر کرد)
الهی بشـــکند دســتی که آن شب
یتیمـــــان را دوبـــاره بی پدر کرد
ازاین غم «میــرزا»هم تا همیشه
سیه پوشــید وخـاک غـم بسر کرد

حسن نامـت واحسـن خلق وخویت
خـــــدا پیــداســت در مـرآت رویت
تمام آئیــــنه ی ایـــــزد نمـــــــایی
خــدا می بارد از خُـــلـق نکــویت
فـــروغ روز از نـــــور جمـــــالت
سیاهیِ شب اســت از تار مـــویت
وجـــودت باعــــث ایجـــــاد عـالم
سِــرشتِ آدمی از خــــاک کـــویت
به نامــــت عــرش اعلا شد مُزیّن
مُصفّا شد بهشــت ازرنگ وبویت
تــوآقــــــا وکــــریـم اهــــــل بیتی
که چشم عالمی باشـــد به سویت
حـدیث غـــربت و مظلــومیت بود
به هــر محــفل که دیدم گفتگویت
ز بس مظلـــوم وتنـها وغــریبی!
شریک زنــدگی هـم شـد عــدویت

خــداونــدا مـرا حالــی عطـــا کن
که دل پیوســته مشغول تو باشد
عنایت کن که در این ماه رحمت
چنـان باشـم که مقبـول توباشـد