فرخنده زادروز یگانه دخت نبیّ مکرّم اسلام ،امّ ابیها،حضرت صدّیقه ی طاهره،زهرای مرضیّه «س»(گرامیداشت مقام ومنزلت زن وروز مادر) وهمچنین میلاد با سر سعادت سلاله ی پاکش حضرت امام روح اللّه «ره»را به همه ی دوستداران اهل بیت عصمت وطهارت و رهپویان طریق ولایت تبریک وتهنیت می گویم

نورســـته گل باغ رســـالت آ مد           پیــو نـد نــبوت وامــامـت آمــد

از یمن وجودش شده عالم پیدا           از صلب نبی اساس خلقت آمد

روز مادر به همه ی مادران دلسوز وفداکار, بویژه مادر عزیزم مبارک باد.

مقام ومنزلت مادر؛

( گرمی دستـــانم از گرم تمــــو ز مادراست     ازدعاهای همیــــشه تاهنـــــوز مادراست)

( روز زن درسالنامه روز تجلیل از وی است    ورنه درتقویم دل هر روز روز مادراست)

(سید حسین سیدی)

 مادرای زیـبا تـرین فصــل کتـاب زنـــدگی                                         

رهنـــمای بــی بـــدیل انتخــــاب زنــــدگی

 زندگی درسایه ی مهـرتوزیبـا می شـــود
هم تویی زیباتـرین تصــویـرقـاب زنـــدگی

گفت،پیغمبـرکه جنّــت زیرپای مــادراســت
بوسه برپایت زدن ،خــیروثــواب زنـدگـی

هیچکس غیرازپیمــبربرمقامت ره نیافت!
ای معمّــــای بــزرگ بی جــواب زندگی!

خشم وقهرت دلنوازومهـرولطفت دلنشین
هردو،تسکینی، به درد والتـــهاب زندگی

گرمی مهرتورا باجان ودل حــس می کنم
نور بخش هستــیَم،ای آفــــتاب زنـــدگی

ایکه بوده در کناربسترم ،شب تا سحـــر
نغمه ی لالا یی ات،آهــنگ نـاب زنـدگی

امشب خدا بر مصطفی دخــتر عطـا کرد
تنها نه دختر، بلکه هــم مــادر عطا کرد

از بهر آنکه دیگــرش ابــتر نخـوانــند!
از لطف خود بر احمدش کوثر عطا کرد

زهراست کوثر، مرتضی ،ســاقــیّ کوثر
بر ساقی کوثر، بهین همســــر عطا کرد

غم عشـق تو تا به دل جا گرفت
به یکبــاره دین ودل ازما گرفت

چنان تیرعشقت به جانم نشست
که لرزش وجــودم سـراپا گرفت

به سحـر نگه خـیل مـــژگـان تو
دلـم را به تاراج و یغــما گرفـت

ز حُـــرم نگاهــت دلــم آب شــد
وچشمان من رنگ دریا گــرفت

به دنبال لــیلای چشـمـت ،دلــم
چومجنون ره کوه وصحراگرفت

به امّید وصلت به هر سـو دوید
سراغت زاینـجا و آنــجا گـرفت

رهایت نســازم به هـر قیمـــتی
کنون کآتـش عشـق بالا گـرفت

بگیــرم همـان گـونه دامان تو!
که دامان یوسف زلیـخا گـرفت

گه به لبخــــــندی مجـابـم می کنی
گه به ترفــــندی جـــوابم می کنی

گه به وصل خویش میخـوانی مرا
هی به وعده خام وخوابم می کنی

گاه می آیــی به غمــزه پـیش من
مست و مدهوش وخرابم می کنی

باز چون آهــو زچشــمم می رمی
و زغم هجــرت عـــذابـم می کنی

من نمی دانــم دراین بازار عشق
با چه معــــیاری حسـابم می کنی

گر نه ای ای بی وفا، لیلای من!
پس چرا مجنون خطابم می کنی؟

با چنین رفــتار نا مــوزون خود
آخر از عشــقت کــبابـم می کنی

در تب عشق تومی سوزم هنوز
تا به کی چون شمع آبم می کنی؟